Dalam falsafah analitik,[1] pembezaan asas dibuat antara penggunaan sesuatu kata dan sekadar penyebutan kata tersebut.[2][3] Banyak karya falsafah telah "dihalang oleh kegagalan untuk membezakan penggunaan dan penyebutan". [2] Pembezaan tersebut kadang-kadang boleh menjadi terlalu pedantik (yakni sesuatu sifat yang mementingkan kaedah, teori atau peraturan dan berpegang teguh padanya tanpa diskriminasi), terutamanya pada beberapa perkara ringkas yang jelas tiada keperluan untuk berpedantik.[2][4]Pembezaan antara gunaan dan sebutan boleh digambarkan dengan perkataan "keju":[2][3]Ayat pertama ialah satu pernyataan tentang bahan yang bernama "keju", dan ayat tersebut menggunakan perkataan "keju" itu untuk merujuk kepada bahan itu. Ayat kedua pula merupakan satu pernyataan tentang perkataan "keju" sebagai kata penanda: ia menyebut perkataan itu tanpa menggunakannya untuk merujuk kepada apa-apa selain perkataan itu sendiri.